Τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες έρχονται αντιμέτωπα με συγκεκριμένα συναισθηματικά θέματα

Τα παιδιά που έχουν δυσλεξία, δεπυ η οποιαδήποτε άλλη μαθησιακή δυσκολία έρχονται αντιμέτωπα με σοβαρές δυσκολίες στον συναισθηματικό τομέα.

Δυσκολίες που συναντούν

Με το που ξεκινούν (ακόμη και από το νηπιαγωγείο) αλλά κυρίως την πρώτη δημοτικού, έρχονται σε σύγκριση αναπόφευκτα με τα άλλα παιδιά και συνειδητοποιούν ότι διαφέρουν. Βλέπουν ότι η απόδοσή τους π.χ. στην ορθογραφία, στην ανάγνωση, στην γραφή και σε πολλά άλλα είναι χαμηλότερη από την πλειοψηφία των παιδιών. Συνειδητοποιούν ότι η συμπεριφορά τους δεν είναι η αποδεκτή από τον δάσκαλο και το σύνολο της τάξης ή ότι δεν μπορούν να διατηρήσουν επικεντρωμένη την προσοχή τους σε ένα έργο. Επίσης δέχονται μεγάλη πίεση και επίκριση από τους γονείς τους (οι οποίοι δεν γνωρίζουν ότι το παιδί τους έχει μαθησιακή δυσκολία) στο σπίτι και ειδικά στην μελέτη. Συχνές είναι οι κατηγορίες «τεμπέλης», «αδιάφορος», «δεν καταβάλλει αρκετή προσπάθεια». Τίποτα από όλα αυτά όμως δεν ισχύει στην πραγματικότητα γιατί τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες καταβάλλουν πολλαπλάσια προσπάθεια σε σύγκριση με τα υπόλοιπα παιδιά και τα αποτελέσματα δεν είναι τα αναμενόμενα. Όλα αυτά έχουν σαν αποτέλεσμα τα παιδιά,να νιώθουν αδικημένα να γεμίζουν με άγχος, θλίψη, να μειώνεται η αυτοπεποίθησή τους, να αισθάνονται μειονεκτικά σε σύγκριση με τα άλλα παιδιά και να απογοητεύονται. Είναι πιθανό επίσης να αισθάνονται ενοχές διότι βλέπουν ότι στεναχωρούν τους γονείς και τους δασκάλους τους με την συμπεριφορά τους και δεν ικανοποιούν τις προσδοκίες τους.Η ψυχολογία τους λοιπόν επιβαρύνεται πολύ.

Συμπεριφορές που εκδηλώνουν

Το παιδί με μαθησιακές δυσκολίες λοιπόν βιώνοντας όλα τα παραπάνω μπορεί να εκδηλώσει τις εξής συμπεριφορές:
1) Αδιαφορία όσον αφορά τις υποχρεώσεις του για το σχολείο (να μην επιθυμεί να κάνει τα καθήκοντά του).
2) Άρνηση ή και φόβο να πάει στο σχολείο (να προσπαθεί να βρει χίλιες δυο δικαιολογίες όταν έρχεται η ώρα να πάει στο σχολείο, ή να καταφεύγει και σε ψέμματα για να το αποφύγει).
3) Μπορεί να εκδηλώσει επιθετική συμπεριφορά είτε στους γονείς, είτε στους δασκάλους, είτε στους συμμαθητές είτε κατά την διάρκεια του παιχνιδού.
4) Είναι πιθανό να απομονωθεί κοινωνικά από τους συμμαθητές του (να είναι στο περιθώριο). Να μην έχει γενικότερα φίλους είτε επειδή δεν τον κάνουν παρέα τα άλλα παιδιά είτε επειδή το ίδιο δεν επιδιώκει να κάνει φιλίες.
5) Μπορεί να είναι πολύ ζωηρό και να κάνει τον κλόουν της τάξης με σκοπό να προκαλέσει την προσοχή και το γέλιο των συμμαθητών του ελπίζοντας με αυτόν τον τρόπο να γίνει αρεστό και αποδεκτό από το σύνολο.
6) Το έντονο άγχος, και η πίεση που βιώνει μπορεί να εκδηλωθούν σε ψυχοσωματικά συμπτώματα. Από έναν απλό πόνο στην κοιλιά ως κάτι πολύ πιο σοβαρό.

Για όλους αυτούς τους λόγους είναι απαραίτητη η διάγνωση και φυσικά μετά η παρέμβαση για την διόρθωση των συμπτωμάτων της μαθησιακής δυσκολίας. Τόσο οι γονείς όσο και οι εκπαιδευτικοί χρειάζεται να έχουν υπόψιν τους ότι χρειάζεται να αποδέχονται το παιδί γι΄αυτό που είναι και να εκτιμούν και να δίνουν την μεγαλύτερη βαρύτητα στην προσπάθεια που καταβάλλει το παιδί και όχι στο αποτέλεσμα αυτής

Ζωή Δελιακίδου
Ψυχολόγος ΑΠΘ